Pamiętam wyraźnie, że gdy byłem dzieckiem, zauważyłem charakterystyczną bliznę na ramieniu mojej matki. Znajduje się wysoko, blisko ramienia i wygląda jak pierścień małych wgłębień w skórze wokół większego wgłębienia.

Nie pytajcie mnie, dlaczego to właśnie przykuło moją uwagę tyle lat temu; Nie pamiętam. Pamiętam tylko, że to się wydarzyło, ale jak to często bywa, w późniejszych latach zapomniałem o jego istnieniu.

Oczywiście, nie zapomniałem, że ono istnieje (oczywiście, wciąż jest w tym samym miejscu, w którym zawsze było), ale zapomniałem, że w pewnym momencie przyciągnęło mnie to, co je spowodowało. Może kiedyś zapytałam mamę i mi wyjaśniła. Jeżeli ona to zrobiła, to ja też o tym zapomniałem.

Dopiero kilka lat temu, gdy latem pomagałem starszej pani wysiąść z pociągu, zobaczyłem tę samą bliznę, w tym samym miejscu, którą miała moja matka. Nie trzeba dodawać, że moje zainteresowanie zostało wzbudzone, ale ponieważ pociąg miał już odjeżdżać z mojego przystanku, nie mogłem jej zapytać o pochodzenie blizny.

Zamiast tego zadzwoniłam do mamy, a ona powiedziała mi, że tak naprawdę mówiła mi to już kilka razy – najwyraźniej mój mózg nie uznał odpowiedzi za wystarczająco ważną, by ją zapamiętać – i że jej blizna jest efektem słynnej szczepionki przeciwko ospie.

Ospa prawdziwa to wirusowa, zaraźliwa choroba, która kiedyś straszyła ludzi. Choroba wywołuje znaczną wysypkę skórną i gorączkę. Według Centrów Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC) podczas największych epidemii w XX wieku zmarło około 3 na 10 osób. Wiele innych ofiar pozostało oszpeconych.

W związku z udanym i powszechnym wprowadzeniem szczepionki przeciwko ospie prawdziwej, wirus ten został uznany za „wymarły” w Stanach Zjednoczonych w 1952 roku. W rzeczywistości w 1972 roku szczepionki przeciwko ospie prawdziwej nie były już częścią rutynowych szczepień.

Do początku lat 70. szczepiono wszystkie dzieci przeciwko ospie prawdziwej, a szczepienia pozostawiły bardzo wyraźny ślad. Można to porównać do pierwszego paszportu szczepieniowego: blizny, która informuje wszystkich, że zostałeś skutecznie zaszczepiony przeciwko ospie.

I tak, zgadliście, to jest dokładnie ta sama blizna, którą ma moja matka (podobnie jak prawie każda osoba w jej wieku).

Dlaczego szczepionka przeciwko ospie prawdziwej pozostawia blizny?
Szczepionka przeciwko ospie prawdziwej powoduje powstawanie blizn w wyniku procesu gojenia się organizmu. Samą szczepionkę podawano zupełnie inaczej niż wiele innych szczepionek stosowanych obecnie, przy użyciu specjalnej igły z podwójnym końcem.

Blizna po ospie. Źródło / Shutterstock

Osoba podająca szczepionkę wykonała kilka nakłuć skóry (zamiast jednego, jak to się zwykle robi w przypadku współczesnych szczepionek), aby dostarczyć szczepionkę do skóry właściwej (warstwy znajdującej się pod naskórkiem).

Zawarty w szczepionce wirus zaczął działać, namnażając się i powodując powstawanie okrągłych guzków. Następnie grudki przekształciły się w pęcherzyki (niewielkie pęcherze wypełnione płynem), które z czasem pękały i pokrywały się strupami.

Rezultatem była niesławna blizna, o której pisaliśmy w tym artykule.

Czy jesteś wystarczająco stary, aby mieć bliznę po szczepieniu przeciwko ospie? Dajcie nam znać w komentarzach!