Mój przyjaciel i ja natrafiliśmy na antyczny przedmiot, który wyglądał, jakby pochodził z ubiegłego stulecia. Stało się to w domu jego babci, gdzie wśród stosu starych rzeczy, w zapomnianym pokoju, pod grubą warstwą kurzu, leżał ów dziwny, ale budzący szacunek przedmiot.

Wykonano ją z ciemnego drewna, ozdobiono rzeźbami i wielką kulą na jednym końcu.

Długo go rozważaliśmy, nie rozumiejąc, do czego może służyć. „Może to być jakiś stary kuchenny przyrząd albo część narzędzia” – zasugerował przyjaciel.

Ale ta myśl mnie nie przekonała – w tym obiekcie było coś bardziej złowrogiego, jakby mógł służyć czemuś innemu, niż pokojowym celom. Postanowiliśmy dowiedzieć się, skąd pochodzi ta nazwa. Udaliśmy się do miejskiej biblioteki, gdzie znajdowała się specjalna kolekcja książek historycznych.

Po godzinach przeszukiwania starych ksiąg i archiwów, w końcu trafiliśmy na coś, co kształtem i wyglądem przypominało tę tajemniczą rzecz. Okazało się, że to nie był po prostu drewniany kij – to była indiańska maczuga wojenna.

Dowiedzieliśmy się, że Indianie z różnych plemion używali podobnej broni w bitwach przed wiekami.

Tego rodzaju pałki cieszyły się popularnością wśród plemion Wielkich Równin Ameryki Północnej, a każdy wojownik ozdabiał swoją broń wyjątkowymi rzeźbami, co czyniło ją wyjątkową.

Zapisy historyczne wskazują, że takie kluby były symbolem statusu i władzy. Używano ich nie tylko do walki, ale również do odprawiania rytuałów związanych z wojną.

Ich masywna drewniana konstrukcja i ciężka kula na jednym końcu czyniły z nich potężną broń, zdolną do zadania niszczycielskiego ciosu.

Dowiedzieliśmy się, że tego typu pałki były często używane w ostatnich dekadach XIX wieku, w czasach poważnych konfliktów między plemionami tubylczymi i osadnikami.