Kiedy mąż Lily zaczął się dziwnie zachowywać w garażu – zabraniał jej tam wchodzić i wymyślał wymówki – zdała sobie sprawę, że coś jest nie tak.

Jednak to, co znalazła w środku, przerosło jej wszelkie wyobrażenia.

Czy kiedykolwiek czułeś, że coś jest nie tak, chociaż nie potrafiłeś do końca określić dlaczego?

Tak to się wszystko zaczęło dla mnie, Mike’a i garażu.

Na początku wszystko wydawało się niewinne – chciałem po prostu wyjąć stary materac.

Ale kiedy krzyknął: „NIE IDŹ TAM! ZROBIĘ TO SAM!” — wszystko się zmieniło.

To było dziwne, prawda?

Kto w ogóle reaguje w ten sposób, gdy materac trafia do garażu?

Ale odrzuciłem tę myśl.

Może miał jakiś projekt.

Zawsze lubił majsterkować, naprawiać rzeczy i próbować nowych hobby.

Ale potem zaczął się zachowywać… podejrzanie.

Gdy tylko wspomniałem, że potrzebuję czegoś z warsztatu, natychmiast zaoferował, że osobiście to przywiezie.

„Ja to zrobię” – powiedział, nie pozwalając mi zrobić nawet kroku w tamtą stronę.

Gdy nalegałam, zaczynał wymyślać śmieszne wymówki: „Wszędzie są chemikalia” albo „Dopiero co to pomalowałem, a zapach nadal nie ustąpił”.

Chemikalia?

Poważnie?

To jest garaż, a nie laboratorium.

A co z malarstwem?

Od kiedy się wprowadziliśmy, nie dotknął ani jednego pędzla.

Naturalnie, moja ciekawość została pobudzona.

Co może być w garażu, co tak za wszelką cenę chce ukryć?

Próbowałam zachowywać się swobodnie, ale on stawał się coraz bardziej napięty.

W końcu, pewnego wieczoru po kolacji, nie mogłem już tego znieść.

„Mike” – powiedziałem, krzyżując ramiona na piersi – „co się dzieje z garażem?”

Od kilku tygodni zachowujesz się dziwnie.

Nie spojrzał mi w oczy, po prostu kontynuował zmywanie naczyń, rozpaczliwie szorując już czysty talerz.

• Wszystko w porządku, Lily.

Mówiłem ci, to tylko projekt.

Wkrótce sam się przekonasz.

• Wkrótce? — Zmrużyłam oczy.
• Jak szybko?

Ponieważ mam przeczucie, że coś przede mną ukrywasz.

Wtedy odwrócił się, wytarł ręce ręcznikiem i spojrzał na mnie poważnie.

• Jeszcze nie mogę ci pokazać.

To niespodzianka na Twoje urodziny.

Na moje urodziny?

Był tu miesiąc później.

I bądźmy szczerzy, Mike nigdy nie przepadał za niespodziankami.

W zeszłym roku dał mi książeczkę kuponów na darmowy masaż.

Tak, jest troskliwy, ale nieoczekiwane prezenty zdecydowanie nie są jego specjalnością.

Udawałem, że w to wierzę.

• Niespodzianka, co?

OK. Uśmiechnęłam się i pocałowałam go w policzek. – Poczekam.

Ale w głębi duszy nie wierzyłem ani jednemu jego słowu.

Nie mogłem spać tej nocy.

Dręczyły mnie pewne myśli.

Dlaczego zamknął mi drzwi do mojego garażu?

I wtedy mnie olśniło.

Wiedziałem, że trzymał klucze w kieszeni kurtki, którą zawsze zostawiał na krześle w sypialni.

Jeśli sam mi nie powie, to sama wszystkiego się dowiem.

Około północy, kiedy Mike spokojnie chrapał obok mnie, ostrożnie wstałem z łóżka.

Podkradła się do krzesła, a jej serce waliło jak szalone.

Włożyła rękę do kieszeni.

Klucze cicho zabrzęczały.

Zamarłem.

Nie poruszył się.

Świetnie.

Założyłem buty, wziąłem latarkę i wyszedłem tylnymi drzwiami.

Garaż znajdował się dwadzieścia stóp od domu i był pogrążony w ciemności.

Powietrze było chłodne, ale tego nie zauważyłem.

Emocje mnie przytłoczyły.

Włożyłem klucz do zamka i przekręciłem.

Trzask.

Moje palce drżały, gdy chwytałem za długopis.

Otworzyłem drzwi.

Zapach kurzu i stęchłego powietrza uderzył mnie w nos.

Włączyłem światło… i przez chwilę nie mogłem pojąć, co widzę.

Na środku garażu stało łóżko.

Spała na nim kobieta, zwinięta pod kocem.

Obok niego, na prowizorycznym materacu na podłodze, leży mały chłopiec, mający nie więcej niż dwa lata.

Zamarłem.

Kim oni są?

Dlaczego tu są?

A dlaczego Mike nic mi nie powiedział?

Kobieta poruszyła się, powoli otworzyła oczy i widząc mnie, usiadła gwałtownie, nakrywając się kocem.

• Kim jesteś? — wydusiłam.

„Ja… ja jestem Sophie” – wymamrotała drżącym głosem. – Kuzyn Mike’a.

Kuzyn?

Czy Mike ma kuzyna?

Dlaczego nigdy mi nie powiedział?

Zanim zdążyłem zadać pytania, drzwi domu zatrzasnęły się.

Usłyszano szybkie kroki.

• Lilia! – rozległ się zaniepokojony głos Mike’a. – Czekać!

Wbiegł do garażu, zdyszany, blady jak duch.

• Mike, co tu się dzieje?! — zażądałem. – Kim oni są?!

Spojrzał na mnie i Sophie, pocierając tył głowy.

• Lily, mogę wyjaśnić…
• No to wyjaśnij! — Kipiałem ze złości.

Westchnął.

• To jest Sophie, moja kuzynka. Nie widzieliśmy się od dzieciństwa. Przyszła do mnie, nie miała dokąd pójść… Jest bezdomna, Lily.

Spojrzałem na Sophie, która mocno przytuliła chłopca.

Gniew w jego piersi ustąpił miejsca zdezorientowaniu.

• Dlaczego mi nie powiedziałeś? — zapytałem ciszej.

— Ponieważ sami jesteśmy teraz w trudnej sytuacji. Myślałam, że będziesz przeciwny…

Westchnęłam i spojrzałam na Sophie.

• Nie możesz spać w garażu. Wejdźmy do domu.

Mike wyglądał na uspokojonego, ale ja nie byłem jeszcze gotowy wybaczyć.

• Ale, Mike, nie ma już żadnych tajemnic. Jeśli jesteśmy rodziną, musimy być wobec siebie szczerzy.

Skinął głową.

W ciągu następnych kilku dni wszystko zaczęło się mniej więcej poprawiać.

Sophie i jej syn Leo przenieśli się do pokoju gościnnego.

Próbowałem przyzwyczaić się do nowych okoliczności.

I wtedy ktoś zapukał do drzwi.

Greg, stary przyjaciel Mike’a, stał w progu.

„Cześć, Lily” – uśmiechnął się. – Mike zostawił to w moim samochodzie.

Wziąłem paczkę i podziękowałem mu.

Ale potem zauważył Sophie.

„Poczekaj…” Greg zmarszczył brwi. – Pracowałeś w tym barze, do którego chodziliśmy z Mike’iem?

Sophie zamarła.

• To prawda? — zapytałem, a moje serce zamarło.

„Tak” – wyszeptała, patrząc w dół.

Ogarnęła mnie nowa fala podejrzeń.

Następnego ranka pobrałem próbki DNA od Mike’a i Leo.

Kilka dni później otrzymałem odpowiedź.

Leo był synem Mike’a.

Tego wieczoru stałem przed nim z wynikami w rękach.

„Przepraszam, Lily…” Mike zaczął płakać.

Ale było już za późno.

Spakowałam swoje rzeczy i wyjechałam, zostawiając mężczyznę, którego kiedyś kochałam.

Bo bez zaufania nie mieliśmy niczego innego.