Mój szwagier Mason początkowo poprosił o tygodniowy pobyt, ale tydzień ten przerodził się w sześć miesięcy chaosu i frustracji.

Nie miałem pojęcia, że ​​najtrudniejsza część dopiero nadejdzie.

Kiedy Mason zadzwonił do mnie po raz pierwszy, Asher, mój mąż, podszedł do mnie z takim spojrzeniem, że trudno mi było odmówić.

Mason przeżywał trudne chwile – był bezrobotny i niedawno zakończył nieudany związek – i potrzebował miejsca do życia.

Asher zapewnił mnie, że to potrwa tylko tydzień.

Z wahaniem się zgodziłam, choć wiedziałam, że nieprzewidywalna natura Masona może skomplikować sytuację.

Nie spodziewałam się, że Mason zamieni nasz dom w swój własny plac zabaw.

Ubrania walały się po całym salonie, brudne naczynia piętrzyły się, a puszki po piwie leżały na podłodze – stało się to normą.

Mason nie pomagał mi w robieniu zakupów ani w pracach domowych, a ja czułam się, jakbym prowadziła mały pensjonat dla niewdzięcznego gościa.

Z upływem tygodni i miesięcy moja cierpliwość zaczęła się wyczerpywać.

Próbowałem porozmawiać z Asherem, ale jego odpowiedź była zawsze taka sama:

„Jak mogę wyrzucić mojego brata? To byłoby niegrzeczne”.

Nawet gdy dowiedziałam się, że jestem w ciąży — co powinno skłonić Masona do odejścia lub dorastania — nie zrobiło to na nim wrażenia i zasugerował, żebyśmy po prostu przenieśli się do salonu, żebyśmy mogli korzystać z jego sypialni dla dziecka.

Wiedziałem, że muszę wziąć sprawy w swoje ręce, ale jak mogłem to zrobić, nie wywołując napięcia w relacjach z Asherem?

Pewnego wieczoru, w desperacji, przyszedł mi do głowy pewien pomysł i postanowiłem zadzwonić do mojej teściowej Maggie.

Nigdy nie byliśmy sobie szczególnie bliscy, więc obawiałem się rozmowy.

Ale byłem na skraju wytrzymałości i potrzebowałem pomocy.

Kiedy wyjaśniłem sytuację Maggie, zaskoczyła mnie swoim zrozumieniem.

Zgodziła się, że Mason nadużył gościnności i zaproponowała, że ​​go przyjmie.

Następnego dnia odwiedziła Masona i po napiętej rozmowie przekonała go, aby spakował swoje rzeczy i wyjechał.

Gdy wyszedł za drzwi, poczułem, jak ogromny ciężar spada mi z ramion.

W końcu nasz dom znów był nasz, akurat na czas, aby przygotować się na przyjście dziecka.

Jednak moja ulga nie trwała długo.

Dwa tygodnie później ktoś zapukał do drzwi.

Kiedy otworzyłem drzwi, Maggie i Mason stali tam i obydwoje się uśmiechali, jakby nic się nie stało.

Maggie oznajmiła, że ​​postanowili zostać z nami, aż do narodzin dziecka, aby pomóc, a Mason zostanie „tylko po to, aby dotrzymać towarzystwa Asherowi”.

Byłem w szoku.

Weszli do domu, jakby mieszkali w nim od zawsze i usiedli w salonie.

Mój koszmar powrócił, ale tym razem był jeszcze gorszy.

Teraz wrócił nie tylko Mason, ale i Maggie, która zachowywała się tak, jakby wszystko to było zaplanowane i uzgodnione.

Jestem bezradny.

Myślałem, że wygrałem bitwę, ale okazuje się, że wziąłem udział w o wiele większej wojnie.

Nie wiem, jak sobie poradzić z tą sytuacją ani co mam zrobić dalej.

Chętnie przyjmę wszelkie rady, jak poradzić sobie z tym chaosem i odzyskać dom.

Naprawdę pilnie potrzebuję pomocy.